معيارهاي روابط جنسي را چگونه تعيين ميكنيد؟

سئوال: «خداوند در ارتباط با انواع مختلف روابط جنسي چه ميگويد؟ ارزشهاي معنوي خدا در ارتباط با روابط جنسي كدامند؟»

پاسخ ما: امروزه اغلب مردم روابط جنسي را بر پاية استانداردها و ارزشهاي معنوي شخصي خود تعيين ميكنند. اين منصفانه است، زيرا از طرفي رابطة جنسي يك مسئوليت شخصي است و بايستي شخصاً دربارة آن تصميم گرفت، ولي از طرف ديگر در يك رابطة جنسي معمولاً دو نفر دخيل هستند، بنابراين رابطة جنسي نميتواند موضوعي با استانداردهاي شخصي باشد، اينطور نيست؟

برخي معتقدند كه اگر شخص مقابل را دوست داشته باشيد داشتن رابطة جنسي اشكالي ندارد. برخي اضافه ميكنند كه اگر رابطة جنسي در محدودة يك رابطة متعهدانه باشد اشكالي ندارد. اما تعداد زيادي اينگونه استدلال ميكنند كه براي داشتن رابطة جنسي نه عشق لازم است و نه تعهد. صرفاً تفريح و هيجان دليلي كافي براي برقراري يك رابطة جنسي است.

تعداد زيادي از افراد هستند كه احساس ميكنند هيچكس حق آن را ندارد تا در خصوص روابط جنسي معيارهايي را تعيين كند و معتقدند بايستي اينگونه به اين موضوع نگريست كه: داشتن رابطة جنسي با هر كس كه باشد اشكالي ندارد.

شما چه فكر ميكنيد؟ آيا داشتن رابطة جنسي در اينگونه مواقع صحيح است، وقتي كه:

مي بينيد كه اين مقوله ميتواند تا چه اندازه گيج كننده باشد. آيا به نظر شما «داشتن رابطة جنسي با هر كس» هنوز هم يك مقياس كاربردي است؟ بسياري از ما مايليم تا حد و مرزي را براي خود در نظر بگيريم: «من معيارهاي خود را دارم. به نظر من سه مورد از موارد بالا بيمارگونه است ولي بقيه اشكالي ندارد.»

اگر بخواهيم كاملاً صادق باشيم، اذعان خواهيم كرد كه در نگرش خود راجع به روابط جنسي همة ما به نحوي ضوابط و معيارهايي خود-محوري داريم. چند نفر از ما در خصوص روابط جنسي معيارهاي خود را به گونه اي پايه گذاري ميكنيم كه براي شخص مقابل بهترين باشد؟ هان؟

حداقل يكي دو دليل وجود دارد تا از معيارهايي كه خداوند تعيين نموده است پيروي كنيم. اولاً، خدا هم براي ما و هم براي شخص مقابل اهميت قائل است. دوماً، حكمت و محبت خدا براي ما برترين است.

بنابراين خداوند چه چيزي را به عنوان معيارهاي خود تعيين ميكند؟

1. روابط جنسي يكي از موضوعاتي است كه در ابتداي كتاب مقدس دربارة آن بحث شده است. خداوند رابطة جنسي را طراحي نمود تا بين يك زن و يك مرد به عنوان تجلي و بيان يك اتحاد دائمي باعث لذت شود، جايي كه آن دو تبديل به «يك تن شوند». هيچ فرد ديگري به غير از اين دو نفر نبايد در اين رابطه دخالتي داشته باشد و يا باعث نابودي اين رابطه گردد.

2. چندين عرصه در روابط جنسي وجود دارد كه از لحاظ خدا صحيح نيست: زنا با خويشاوندان، روابط جنسي با حيوانات، روابط جنسي با كسي كه با او پيوند زناشويي نداريد، و داشتن روابط جنسي با كسي كه در عقد و ازدواج ديگري است. از نظر خدا همه غير اخلاقي و اشتباه قلمداد ميگردد. به صراحت بايد گفت كه تمامي گناهان ما (نه فقط گناهان جنسي)، بي حرمتي نسبت به خدايي است كه مقدس ميباشد. براي مثال در يك جمله به ما گفته شده است تا از «فساد اخلاقي، ناپاكي، شهوت، اميال مضر و طمع اجتناب كنيم، كه بت پرستي، غضب، خشم، كينه توزي، تهمت و به كار بردن الفاظ كثيف نيز از آن جمله هستند...» حال هيچ انسان زنده اي نيست تا بتواند اظهار كند كه حتي از اين فهرست كوتاه گناهان مبرا است.

خدا ميفرمايد كه همة ما مرتكب گناه ميشويم، اما خداوند از ما ميخواهد تا اجازه ندهيم زندگي ما با فساد اخلاقي، ناپاكي، شهوت، خشم و غيره منقوش گردد. احتمالاً شما نيز در اين خصوص با خدا هم عقيده هستيد.

خدا مايل است تا وارد زندگي هر يك از ما شود و با ما يك رابطة نزديك و صميمي داشته باشد، و در مسير آنچه در نزد او صحيح است ما را هدايت كند تا ما بتوانيم آنچه را كه عيسي «زندگي پربركت» مينامد تجربه كنيم. عيسي توضيح ميدهد كه مايل است ما چه چيزهايي را در زندگي خود تجربه كنيم: محبت، شادي، آرامش، بردباري، مهرباني، نيكويي و كنترل شخصي. زماني كه وارد رابطه با خدا ميشويم، او تمامي اين صفات و خصوصيات را در زندگي ما ايجاد ميكند. (توجه كنيد من نگفتم كه عيسي طالب آن است كه ما مردماني بامحبت، شادمان، آرام، بردبار و مهربان باشيم.) زماني كه ما در ابعاد شخصي محبت او را ميشناسيم، محبت وي چنان بر ما تاثير ميگذارد كه ما را قادر ميسازد ديگران را با محبتي عميقتر دوست داشته باشيم، با ديگران صبورتر باشيم، با همديگر محترمانه رفتار كنيم و غيره. رابطه با خدا به اندازه اي ارزشمند و فوق العاده است كه بر روابط ما با ديگران نيز تاثير ميگذارد.

در اينجا بعضي اظهارات صريح را ميخوانيد كه نشان ميدهد طرز فكر خدا دربارة روابط جنسي چيست:

«از زنا بگريزيد. هر گناهي كه آدمي ميكند بيرون از بدن است، اما هرکه مرتکب گناهان جنسی میشود به بدن خود گناه مي ورزد.» (اول قرنتيان 6 : 18)

«زيرا كه اين است ارادة خدا يعني قدوسيت تاشما از زنا بپرهيزيد. تا هر كسي از شما بداند چگونه بايد ظرف خويشتن را در قدوسيت و عزت دريابد، و نه در هوس و شهوت، مثل امتهايي كه خدا را نميشناسند. و تا كسي در اين امر دست تطاول و يا طمع بر برادر خود دراز نكند.» (اول تسالونيكيان 4 : 3 - 6)

«نكاح به هر وجه محترم باشد و بسترش غير نجس زيرا كه فاسقان و زانيان را خدا داوري خواهد فرمود.» (عبرانيان 13 : 4)

+ آیا سئوالی دارید؟
+ چطور میتوانیم با خداوند رابطه شخصی خود را آغاز نمائیم؟