جستجو 
جواب سئوالات درباره زندگی و خداوند
آيا تا به حال با كسي برخورد كرده ايد كه واقعاً به خدا اعتماد داشته باشد؟ آن زمان كه من يك ملحد بودم دوستي داشتم كه اغلب دعا ميكرد. هر هفته دوستم دربارة موضوع جديدي كه برايش پيش آمده و حل آن را با اطمينان به خدا سپرده بود با من صحبت ميكرد و من به واقع ميديدم كه خدا چگونه به دعاهايش پاسخ ميدهد و آن مشكل را حل ميكند. ميدانيد براي كسي مثل من كه منكر خدا بودم چقدر دشوار بود كه هفته هاي متوالي شاهد چنين وقايعي باشم؟ پس از اينكه براي مدتي طولاني شاهد چنين اتفاقاتي هستيد، ديگر به سختي ميتوانيد خود را قانع كنيد كه اين وقايع چيزي بيش از يك تصادف نيست.
آيا مايليد بدانيد كه چرا خداوند به دعاهاي دوستم پاسخ ميداد؟ مهمترين دليلش اين بود كه دوستم با خدا ارتباط داشت و مشتاق بود تا از خداوند پيروي كند و حقيقتاً هر آنچه را كه خدا به او ميگفت گوش ميداد، با اين تفكر كه خداوند اجازه دارد تا او را در زندگي هدايت نمايد و از اين بابت خيلي هم خوشحال و راضي بود. دعا كردن در مورد امور مختلف زندگي در واقع جزئي از رابطه او با خدا بود. هنگامي كه در حضور خدا دربارة احتياجات، نگرانيها و يا هر مقوله ديگري در ارتباط با زندگي اش دعا ميكرد، احساس راحتي و آسودگي به او دست ميداد. از اين گذشته بر طبق آنچه در كتاب مقدس خوانده بود كاملاً ايمان داشت كه خداوند نيز دقيقاً مايل است تا او اينگونه به او اتكا كند.
دوستم به خوبي اين فرمودة كتاب مقدس را اجرا ميكرد كه: «و اين است آن دليري كه نزد وي داريم كه هر چه بر حسب ارادة او سوال نماييم، ما را ميشنود.» (اول يوحنا 5 : 14) و در آية ديگري ميخوانيم: «از آنرو كه چشمان خداوند بر عادلان است و گوشهاي او به سوي دعاي ايشان.» (اول پطرس 3 : 12)
ممكن است دليلش اين باشد كه آنها با خدا رابطه ندارند. اين اشخاص شايد ميدانند كه خدا وجود دارد و ممكن است بعضي وقتها حتي او را عبادت نيز ميكنند، اما كساني كه هرگز جواب دعاهايشان را از خدا نميگيرند، در واقع با خدا ارتباط ندارند. از اين گذشته اين اشخاص هرگز بخشايش كامل گناهانشان را از خدا دريافت نكرده اند. ميپرسيد اين چه ارتباطي با گرفتن پاسخ دعا دارد؟ جواب سوالتان را در كتاب مقدس ميخوانيم كه ميفرمايد: «هان دست خداوند كوتاه نيست تا نرهاند و گوش او سنگين ني تا نشنود. ليكن خطاياي شما در ميان شما و خداي شما حايل شده است و گناهان شما روي او را از شما پوشانيده است تا نشنود.» (اشعيا 59 : 1 - 2)
اين بسيار طبيعي است كه ما احساس كنيم از خدوند دور و جدا هستيم. ميدانيد كساني كه با خدا ارتباط ندارند، وقتي از خدا چيزي درخواست ميكنند چه اتفاقي ميافتد؟ اين افراد معمولاً دعايشان را اينطور شروع ميكنند: «خدايا من واقعاً براي حل اين مشكل به كمك تو احتياج دارم . . .» سپس مكثي كرده و ادامه ميدهند: «خدايا خودم ميدانم كه انسان خوبي نيستم و اين حق را ندارم كه از تو چيزي بخواهم و . . .» آنها از اينكه نسبت به خدا كوتاهي و قصور كرده اند آگاهي دارند، و اين را نيز خوب ميدانند كه خدا هم از اين قصور آگاه است. سپس از خود ميپرسند: «دارم چه كسي را گول ميزنم؟» در واقع آنچه را كه آنها نميدانند اين است كه چطور بايستي بخشش كامل گناهانشان را به دست آورند. كافي است آنها بدانند كه اگر با خدا ارتباط داشته باشند، خداوند دعاي آنها را خواهد شنيد. اين پايه و اساس گرفتن پاسخ براي دعاهايمان از خداوند است.
ابتدا بايد رابطه خود را با خدا آغاز كنيد. تصورش را بكنيد كه شخصي به نام مايك از رئيس دانشگاه پرينستون بخواهد ضامن او شود تا بتواند براي خريد اتومبيل مورد نظرش وام دريافت كند در حالي كه مايك حتي او را نميشناسد. در حقيقت شانس مايك براي به نتيجه رساندن اين كار صفر است (با اين تفكر كه رئيس دانشگاه پرينستون يك مرد احمق نيست). از طرف ديگر اگر اين درخواست از جانب دختر رئيس دانشگاه مطرح شود هيچ مشكلي در بين نخواهد بود. پس ميبينيم كه روابط تا چه حد مهم است.
اگر كسي فرزند خدا باشد و به او تعلق داشته باشد، خدا نيز او را ميشناسد و دعاهايش را ميشنود. عيسي فرمود: «من شبان نيكو هستم و خاصان خود را ميشناسم و خاصان من مرا ميشناسند.» (يوحنا 10 : 14) و در جايي ديگر ميفرمايد: «گوسفندان من آواز مرا ميشنوند و من آنها را ميشناسم و مرا متابعت ميكنند. و من به آنها حيات جاوداني ميدهم و تا به ابد هلاك نخواهند شد و هيچكس آنها را از دست من نخواهد گرفت.» (يوحنا 10 : 27 - 28)
آيا شما واقعاً خدا را ميشناسيد و خدا نيز شما را ميشناسد؟ آيا با خداوند رابطه داريد تا اين ارتباط ضامن آن شود تا او دعاهاي شما را بشنود؟ يا اينكه از خدا دور هستيد و خداوند تنها حكم يك تفكر و عقيده را در زندگي شما دارد؟ اگر از خداوند دور هستيد و يا كاملاً مطمئن نيستيد كه او را ميشناسيد، در همين لحظه ميتوانيد با او ارتباط
برقرار كنيد. متصل شدن.
مسيح در قبال كساني كه او را ميشناسند و به او اتكا ميكنند بسيار سخاوتمندانه عمل ميكند. عيسي ميفرمايد: «اگر در من بمانيد و كلام من در شما بماند، آنچه خواهيد بطلبيد كه براي شما خواهد شد.» (يوحنا 15 : 7) در اين آيه مفهوم ماندن در او، و ماندن كلامش در ما به اين معناست كه بايد حضور خدا را احساس كنيم، به او تكيه كنيم و هر چه ميگويد گوش كنيم. اگر اين كارها را انجام دهيم ميتوانيم هرچه مايليم از خدا درخواست كنيم. در كتاب مقدس ميخوانيم: «و اين است آن دليري كه نزد وي داريم كه هر چه برحسب ارادة او سوال نماييم، ما را ميشنود. و اگر دانيم كه هر چه سوال كنيم ما را ميشنود، پس ميدانيم كه آنچه از او درخواست كنيم مييابيم.» ( اول يوحنا 5 : 14 - 15) خداوند بر حسب اراده، حكمت، محبت و قدوسيت خويش به دعاهاي ما پاسخ ميدهد.
زماني كه ما پيش خود فرض ميكنيم كه ميدانيم ارادة خدا چيست، دچار لغزش ميشويم، چرا كه آن موقع فقط يك بعد قضيه براي ما مفهوم دارد. پيش خود فرض ميكنيم كه تنها يك جواب قابل قبول براي هر دعا وجود دارد و باز در پندار خود اينگونه فرض ميكنيم كه پاسخي را كه خود مايليم دريافت كنيم، در واقع همان ارادة خداوند است. اين همان جايي است كه با مشكل روبرو ميشويم. زمان و دانش ما محدود است. ما در ارتباط با يك موقعيت خاص اطلاعات محدودي در اختيار داريم و آنچه كه قرار است در آينده بر آن موقعيت خاص تاثيرگذار باشد، براي ما كاملاً مشخص نيست. اما حكمت خداوند نامحدود است، بنابراين خداوند كاملاً آگاه است كه يك رويداد بخصوص در طول زندگي و يا در طول تاريخ چه مسيري را طي خواهد كرد و چه پيامدي خواهد داشت. ممكن است خداوند اهدافي در نظر داشته باشد كه فوق تصور ما باشد. بنابراين قرار نيست كه خداوند آنچه را كه ما حكم ميكنيم اراده اوست، به آن عمل كند.
دربارة اين كه خداوند چه هدف و مقصودي براي انسان دارد صفحات بيشماري را ميتوان نوشت. اگر ميخواهيد بدانيد كه خداوند مايل است ما چه نوع رابطه اي با او داشته باشيم، و مايل است چه نوع زندگي اي به ما بدهد ميتوانيد شرح كامل آن را در كتاب مقدس مطالعه كنيد. در اينجا چند مثال را ميخوانيم: «و از اين سبب خداوند انتظار ميكشد تا بر شما رافت نمايد و از اين سبب بر ميخيزد تا بر شما ترحم فرمايد چونكه يهوه خداي انصاف است. خوشا به حال همگاني كه منتظر وي باشند.» (اشعيا 30 : 18) فكرش را بكنيد، كسي به خاطر شما از جايش بلند شود تا به شما كمك كند و شفقت و دلسوزي خود را به شما نشان دهد. در آية ديگري ميخوانيم: «و اما خدا، طريق او كامل است و كلام خداوند مصفي. او براي همه متوكلان خود سپر است.» (مزمور 18 : 30) در آية ديگري ميخوانيم: «رضامندي خداوند از ترسندگان وي است و از آناني كه به رحمت وي اميدوارند.» (مزمور 147 : 11)
عظيمترين جلوه محبت خداوند نسبت به انسان همانطور كه عيسي فرمود اين است كه: «كسي محبت بزرگتر از اين ندارد كه جان خود را به جهت دوستان خود بدهد.» (يوحنا 15 : 13) و اين همان كاري است كه مسيح براي ما انجام داد. پس همانگونه كه كتاب مقدس ميفرمايد: «هر گاه خدا با ما است كيست به ضد ما؟ او كه پسر خود را دريغ نداشت، بلكه او را در راه جميع ما تسليم نمود، چگونه با وي همه چيز را به ما نخواهد بخشيد؟ (روميان 31 - 32)
اين يك واقعيت است كه همه بيمار ميشوند، ميميرند و در موقعيتهاي دشوار گرفتار ميشوند. در اين گونه موارد چكار بايد كرد؟
خداوند ميفرمايد كه نگراني ها و دلواپسي هاي خود را به او بسپاريم، حتي اگر آن موقعيتهاي پريشان كننده همچنان در جاي خود باقي باشند. در كتاب مقدس ميخوانيم: «و تمام انديشه هاي خود را به وي واگذاريد زيرا كه او براي شما فكر ميكند.» (اول پطرس 5 : 7) ممكن است به نظر برسد كه كنترل شرايط موجود از دست شما خارج است، اما اينطور نيست. زماني كه احساس ميكنيد تمام دنيا دارد از هم ميپاشد، خدا قادر است شما را استوار و قوي نگاه دارد. اين درست همان موقعي است كه بايد شكرگزار باشيد كه خدا را ميشناسيد.
كتاب مقدس ميفرمايد: «اعتدال شما بر جميع مردم معروف بشود. خداوند نزديك است. براي هيچ چيز انديشه مكنيد، بلكه در هر چيز با صلات و دعا با شكرگزاري مسئولات خود را به خدا عرض كنيد. و سلامتي خدا كه فوق از تمامي عقل است، دلها و ذهنهاي شما را در مسيح عيسي نگاه خواهد داشت.» (فيليپيان 4 : 5 - 7) خداوند در اين مواقع راه حلهايي پيش پاي شما خواهد گذاشت و يا در بين مشكلات شما اهداف و مقاصدي را پياده خواهد نمود كه فوق تصور شما است. به طور حتم همه مسيحيان ميتوانند از مثالهايي اينچنين كه در زندگيشان اتفاق افتاده فهرستي طولاني تهيه كنند. حتي اگر در شرايط دشواري كه درگير آن هستيم هيچ بهبودي حاصل نشد، خداوند قادر است تا در اين مواقع بحراني آرامش خود را به ما بدهد. عيسي فرمود: «سلامتي براي شما ميگذارم، سلامتي خود را به شما ميدهم. نه چنانكه جهان ميدهد، من به شما ميدهم. دل شما مضطرب و هراسان نباشد.» (يوحنا 14 : 27) هنگامي كه شرايط سخت و دشوار همچنان ادامه دارد، دقيقاً زماني است كه خداوند از ما ميخواهد تا عليرغم شرايط دشوار به او اعتماد كنيم. كتاب مقدس ميفرمايد: «با قدرت ايمان به جلو برويد و نه با قدرت ديد.» اما اين يك ايمان كوركورانه نيست، بلكه ايماني متكي به خداوند است. زماني كه يك اتومبيل از روي پل گلدن گيت عبور ميكند، به دليل بي عيب و نقص بودن پل است كه اتومبيل تكيه گاه مطمئني براي خود دارد و كاملاً محفوظ است. اهميتي ندارد كه راننده هنگام عبور چه احساسي دارد و يا دربارة چه چيزي فكر ميكند، شايد هم در حين رانندگي مشغول صحبت با سرنشينان ديگر باشد ولي به هر حال آنچه كه باعث ميشود تا اتومبيل در امنيت كامل و به سلامت از پل عبور كند، بي عيب و نقص بودن پل است كه راننده تصميم گرفته است به آن اعتماد كند.
به همين ترتيب خداوند مايل است تا ما به صفات بينظير او، كمال، دلسوزي، محبت، حكمت و عدالت او اعتماد كنيم.
خداوند ميفرمايد: «با محبت ازلي تو را دوست داشتم، از اين جهت تو را به رحمت جذب نمودم.» (اشعيا 31 : 3) و در آية ديگري ميخوانيم: «اي قوم همه وقت بر او توكل كنيد و دلهاي خود را به حضور وي بريزيد. زيرا خدا ملجاي ماست.» (مزمور62 : 8)
خداوند به دعاي تمامي كساني كه او را در زندگي خود پذيرفته اند و مشتاق پيروي از او ميباشند، پاسخ ميدهد. خداوند از ما ميخواهد تا تمامي نگراني ها و دلواپسي هاي خود را در دعا به حضور او بياوريم و اجازه دهيم تا خداوند مطابق ارادة خود عمل نمايد. زماني كه در حال دست و پنجه نرم كردن با مشكلات هستيم بايستي تمامي دلواپسي ها و غمهاي خود را به خداوند بسپاريم تا در عوض آرامش او را دريافت كنيم، آرامشي كه در واقع به مبارزه با شرايط دشوارمان برميخيزد.
پايه و اساس ايمان ما همانا صفات بينظير خداوند است. هر چه بيشتر خدا را بشناسيم، براي اتكا و اعتماد به او مستعدتر ميشويم.
اگر مايليد در مورد صفات خداوند بيشتر بدانيد به سايت خداوند كيست؟ و يا مقالات ديگر در اين سايت مراجعه نماييد. دليل دعاي ما شخصيت خداوند است. اولين دعايي كه خدا پاسخ ميگوييد، دعايي است كه شما براي آغاز ارتباط با او به حضورش ميآوريد.
نويسنده مقاله: مارلين آدامسون
| ◄ | چطور میتوانیم با خداوند رابطه شخصی خود را آغاز نمائیم؟ |
| ◄ | آیا سئوالی دارید؟ |
