آيا اين امكان وجود دارد كه «مردم خوب» از جهنم سر در بياورند؟

سئوال: «چطور خدا ميتواند اجازه دهد كه مردم خوب به جهنم و مردم بد به بهشت بروند؟»

پاسخ ما: همة ما افرادي را ميشناسيم كه براي آنها ارزش قائل هستيم، كساني كه به نظر ميآيد اساساً خوب و مهربان هستند. اما كتاب مقدس به وضوح ميفرمايد كه حتي اين افراد نيز مرتكب گناه شده اند و به آن كمال مطلوبي كه خدا انتظار دارد نرسيده اند.

• «زيرا مرد عادلي در دنيا نيست كه نيكويي ورزد و هيچ خطا ننمايد.» (جامعه 7 : 20)
  
  
• «زيرا همه گناه كرده اند و از جلال خدا قاصر ميباشند.» (روميان 3 : 23)

خدا قلب اشخاص را كاملاً ميبيند، او تمامي اعمال آنها را ميبيند و كلمات و افكار آنها را ميشناسد. بنابراين خدا زماني كه كسي را داوري ميكند اطلاعات زيادي در اختيار دارد تا هنگام قضاوت از آنها استفاده كند. به دليل چنين آگاهي كاملي، خدا قادر است ما را با عدالت قضاوت نمايد. كتاب مقدس ميفرمايد: «چونكه خداوند مثل انسان نمي نگرد، زيرا كه انسان به ظاهر مي نگرد و خداوند به دل مي نگرد.» (اول سموئيل 16 : 7)

بنابراين اين موضوع چگونه بر مسئلة بهشت و جهنم تاثير ميگذارد؟ به اين ترتيب همه در يك سطح مساوي قرار ميگيرند. مردمي كه ما فكر ميكنيم خوب هستند با مردمي كه فكر ميكنيم بد هستند در مقام و موقعيت يكساني قرار دارند، زيرا از نقطه نظر خدا هيچكس به طور كامل از فرامين او پيروي نميكند. در درون همة ما اين نيروي بازدارنده وجود دارد كه ميگويد، «برايم مهم نيست. من به هر حال اين كار را ميكنم.»

در حقيقت كتاب مقدس ميفرمايد: «جميع ما مثل گوسفندان گمراه شده بوديم و هر يكي از ما به راه خود برگشته بود.» (اشعيا 53 : 6) همة ما به طرق مختلف خدا را رها كرده و از او دور شده ايم. پادزهر اين است كه به سوي او بازگرديم. كتاب مقدس اين عمل را «توبه» مينامد. زماني كه شخصي حقيقتاً به سوي خدا بازگشت ميكند، هيچ گناهي آنقدر بزرگ نيست كه خدا نتواند آن را ببخشد. خدا از طريق مرگ عيسي مسيح بر روي صليب راهي را براي آمرزش گناهان مهيا ساخت. و خداوند بخشش و حيات ابدي را به تمامي كساني كه به عيسي ايمان آورند تقديم ميكند. بهشت هديه اي رايگان براي هر كسي است كه بخشش خدا را درخواست كند و از عيسي بخواهد تا وارد زندگي اش شود. در اينجا ميخوانيم كه كتاب مقدس كسي را كه از اين طريق به سوي خدا روي ميآورد چگونه توصيف ميكند:

«و شما را كه در خطايا و گناهان مرده بوديد، زنده گردانيد، كه در آنها قبل، رفتار ميكرديد برحسب دورة اين جهان... همة ما قبل از اين زندگي ميكرديم و هوسهاي جسماني و افكار خود را به عمل ميآورديم و طبعاً فرزندان غضب بوديم، چنانكه ديگران. ليكن خدا كه در رحمانيت، دولتمند است، از حيثيت محبت عظيم خود كه با ما نمود، ما را نيز كه در خطايا مرده بوديم با مسيح زنده گردانيد... زيرا كه محض فيض نجات يافته ايد... تا در عالمهاي آينده دولت بينهايت فيض خود به لطفي كه بر ما در مسيح عيسي دارد ظاهر سازد. زيرا كه محض فيض نجات يافته ايد، به وسيلة ايمان... و اين از شما نيست بلكه بخشش خداست... و نه از اعمال تا كسي فخر نكند.» (افسسيان 2 : 1 - 9)

سرتاسر كتاب مقدس خدا به وضوح بيان ميكند كه ما بهشت را از طريق انجام «اعمال خوب» خود و يا داشتن يك «زندگي خوب» به دست نميآوريم، بلكه خداوند آن را به عنوان يك هديه به همه ميبخشد.

به جاي اينكه تظاهر كنيم كه انسانهاي خوبي هستيم، ترجيحاً خدا از ما ميخواهد تا بپذيريم كه در مقابل او گناه ميكنيم.

ما ميتوانيم بر روي زندگي پس از مرگ تمركز كنيم، اما زندگي كنوني ما چه؟ ما ميتوانيم با خدا رابطه اي متقابل داشته و هم اينك به وسيلة او هدايت شويم، و آن زندگي را كه او براي ما خلق نموده بود تجربه كنيم. هيچ رابطه اي در دنيا رضايتمندانه تر از داشتن يك رابطه با خدا نيست و هيچ چيزي مهمتر از شناختن خدا نميباشد. اگر شما طالب آن هستيد كه پس از مرگ آن را به دست آوريد، بايستي از همين حالا شروع كنيد.

(براي دانستن اينكه چگونه ميتوانيد خدا را بشناسيد، شخصاً خدا را شناختن را ملاحظه نماييد.)

+ آیا سئوالی دارید؟
+ چطور میتوانیم با خداوند رابطه شخصی خود را آغاز نمائیم؟